Don’t eat anything you great great grandmother wouldn’t recognize as food


Agrarisch Centrum

de vertegenwoordiger van het platteland.

10.000 jaar geleden waren we afhankelijk van wat de natuur ons bracht. De natuur die ons in leven hield, onze voedingsbodem. Een manier van leven zoals we nu nog bij nomadenstammen aantreffen. Intussen hebben we geleerd de natuur naar onze hand te zetten. Sindsdien ontstaan er dorpen en steden en verstedelijkt ons gebied meer en meer. In het verlengde daarvan is de massaproductie ontstaan. We worden steeds specialistischer en hebben een onomkeerbaar economisch web gecreëerd. Niet overleven maar onze manier van leven is het middelpunt geworden. In mijn agrarisch centrum staat het eten uit eigen tuin centraal. Onze voedselketen is tegenwoordig zo lang dat we niet langer de herkomst van ons voedsel kennen en geen idee hebben welke bewerkingen het heeft ondergaan. Loze kreten op verpakkingen wekken valse suggesties. We denken al gauw dat iets gezond is maar schijn bedriegt. Verse groente is erg belangrijk voor het menselijke lichaam. Het is een van de pijlers waar ons lichaam op bouwt. Micheal Pollan – een zgn. groente-goeroe- heeft hier veel over gepubliceerd.

http://michaelpollan.com/

Eat food. Though in our current state of confusion, this is much easier said than done. So try this: Don’t eat anything your great-great-grandmother wouldn’t recognize as food.

Het centrum wordt bewoond door 8 jongeren met een laag zelfbeeld, die werken aan hun zelfbewustzijn. Deze jongeren komen in het winterseizoen. Het restaurant/ de kookstudio gaat pas van start in het groeiseizoen zodat de jongeren tijd hebben om te wennen en de tuin te leren begrijpen. Doordat bezoekers zelf groenten plukken en daarna zelf de maaltijd bereiden, ontstaat een ervaring. Deze ervaring maakt ze bewust van het leven dichter bij de natuur. Bij binnenkomst krijgt de bezoeker een bolderkar mee en kan hij of zij als een moderne nomade door tuin en gebouw trekken. Vervolgens wordt deze kar gebruikt als winkelmandje in de groentetuin. De bolderkar kan ook omgebouwd worden tot zitobject; even uitrusten na het plukken, wassen en koken… Het casco -de kern- van het gebouw bestaat uit robuuste en zakelijke materialen. Als tweede laag wordt het gebouw ‘begroeid’ met gekleurde natuurlijker materialen zoals vilt. Dit symboliseert de natuur en verwijst tevens naar de nomaden die ook veel gebruiken maakten van vilt. Mijn ontwerp -het gebouw- functioneert als een cyclus van samenwerking, kennis en ervaring. Net zoals dat in een permacultuur plaatsvindt. Het doel van permacultuur is samenwerking tussen de mens en haar omliggende natuur, gericht op een lange termijn overleving van beide.

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *